আকাশখন এতিয়াই খহি পৰক
আৰু ওখ ওখ অট্টালিকাবোৰ চূৰমাৰ হৈ যাওক
মোৰ মূৰৰ ওপৰত এখন সাগৰ আছে
জলপৃষ্ঠত খচকি আছে
সভ্যতা
ঢৌ খেলি যোৱা পানীয়ে
দি যায় অতীতৰ আৱৰ্জনা
সেয়া মোক নালাগে
তোমাৰ বুকুৰ এনিশাত
মোক জিৰাবলৈ দিয়া
শুনিবলৈ দিয়া কাণপাতি
অশান্ত লহৰ
ভয় ?
মোলৈ যদি ভয় কৰিছা
ময়েই দূৰ্ভগীয়া
জকাটোৰ ভিতৰত চলি থকা যুঁজখন
তোমাৰ বাবে নহয়
এই মৌনতাক অহংকাৰ বুলি নাভাবিবা
মৌনতাও এক আচৰণ
ভালপোৱাৰ…
লাজত উতলি উঠিলে
গোলাপী গাল
চেকি চাব মন যায় তোমাৰ এটোপাল
তেজ
ভোক আৰু লোভৰ
ময়েই মানুহ
আন জীৱ বুলিও নাভাবিবা
সাগৰ সৌৰভ
No comments:
Post a Comment