জীয়াভৰলীত বনভোজ

এদিন
সেমেকা বতৰত আমি জীয়াভৰলীত বনভোজ খাবলৈ বহিলোঁ
জুৰিলি বতাহত নাচি উঠিল
নৈৰ দুপাৰ
বিয়েৰৰ বটলটো খুলি দিওঁতে হোৱা বুৰবুৰণিটো আওকাণ কৰি
আমি ঢোকাঢোকে গিলিলোঁ
মূৰ পাক খাই যোৱা নিচাতো
অলেখ বুৰবুৰণি
ভাবত মতলীয়া হৈ
খালি বটলকেইটাকে ঝুনঝুনাই
আমি দেও পাৰি নাচিলোঁ

নাচৰ শেষত
আকৌ নাচিলোঁ
ইজনে সিজনক চৰিয়ালোঁ
ঘুচিয়ালোঁ
আৰু মুৰ্হূতৰ বাবে সাবট মাৰি ধৰিলোঁ

চোলাৰ বুটাম খুলি
দাঁত কৰচি
এইবাৰ বটলটো পানীলৈ
দলিয়াই পেলালোঁ
যিমান পানী উফৰি আহিল
নোমডালকে চুবহি নোৱাৰিলে

কিবা এটাৰ দুখত
অথবা উৎসাহত
পানীবোৰে আমাক এৰি যাব খুজিছিল
ভটিয়নী খোজত বটলটোৱে
আমালৈ চাই চাই ভেঙুচালি কৰিলে

সেইটোকো আওকাণ কৰি আমি
মূৰত বান্ধি ল’লোঁ গামোচা
গীতৰ শেষত নিজকে পাহৰিলোঁ
মাৰ যাব খোজা বেলিটোলৈ চাই
টেঁটু ফালি চিঞৰিলোঁ

লাহে লাহে সন্ধিয়াটোৱে আমাক
নিৰৱে গাত পাতি ল’লে

সাগৰ সৌৰভ

জুই

খিৰিকীৰ সুৰংগ এটাৰে

চটফটাই চটফটাই

ৰাতিপুৱাতে চকুযুৰি যিমান দূৰলৈকে গুছি যায়

ঠিক তাৰ পৰাই

আৰু এহাত মেলি দিলেই

অনায়াসে সকলো সুন্দৰ

মাথোঁ কুঁৱলীৰ সৈতে ঠেলা-বগৰা

খেলি খেলি আহি থকা সূৰুযে

সেই কথা মানি ল’ব নোখোজে

সূৰুয আমাৰ গাৱৰে

মোৰ সহপাঠী

সূৰুযে ভাল পাইছিল

নীলাক

নীলাই কপালত ৰঙাকৈ এটা

আঁচোৰ খালে

বেছিদিনৰ কথা নহয়

সেই বাটেৰে সি আহোঁতে আহোঁতে

কতযে কি নেদেখিলে

ক’ৰবাত জুই লাগিল ওৰেৰাতি

আৰু ৰাতিপুৱাতে ল’চালিবোৰে

চাঁইৰ সৈতে খেলি থাকিল

ক’ৰবাত পানী বাঢি়ল

ল’চালিবোৰে ডেও দি দি

সাঁতোৰ সাঁতোৰ খেলি থাকিল         

তেনেকৈয়ে সি বাট কুৰি বাই

এই চহৰ পালেহি

এই চহৰত জুই লাগিলে

ভাঁটৌৰো জিভা পুৰে

                   সাগৰ সৌৰভ

ৰঘুমলা

এঢোক-দুঢোক

ঢোকা-ঢোকে গিলি

ফুট-গধূলিতে সি ক’লেনো যায়

পূৰ্ণিমাৰ কামিহাঁড় কিমান ঠুনুকা

দুহাতেৰে জুখি জুখি চায়

মৰাশৰ দৰে মাত এটাই

বাৰে বাৰে সকীয়ায়

তিৰিৰ বিয়ন

মুনিহৰ ৰণ

কোনেনো ভাবি চায়

কাঠৰ টিকা পাৰ হ’লেই

ৰঘুমলাক পায়

আই-ঐ দেহি-ঐ বুলি

আউলী-বাউলী জনী হৈ

গাতে জঁপিয়ায়

চন্দ্ৰ-পূৰ্ণিমাৰ ৰাহি নাহে

গোট গাঁৱে গায়

কাউৰী ৰাখি ভাত খাই

ৰাতি ৰাতি টোকাৰী বজায়

ৰঘুমলা ঐ ৰঘুমলা

আবৰি ধৰিলি মোক ৰঘুমলা

পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি মোক অকলে এৰি দে

নিথৰ শৰীৰটো বতাহত মেলি দে

সাগৰ সৌৰভ

পৰিসীমা

এইখিনিতে
 ঠিক এইখিনিতে ঘাটজালখন আছিল
সোঁতৰ পৰা ৰূপাহী মাছবোৰক জিয়নাখনলৈ তুলি
তাৰ বিহুফাঁকি লোহিতমুখৰ ফালে গৈ আছিল
সৌ সিদিনালৈকে…
তেতিয়াতেই ঘূ - ঘ্ৰাণে ওলাইছিল কথাটো
সুঁতিটো সেইফালে বোৱাই নিয়াৰ
এইখিনিতে
 ঠিক এইখিনিতে তাক পোতা হৈছিল
বিয়াৰ আগতেই বিধবা হোৱা মৰতীয়ে যেনিবা মুখকে নুখুলিলে
কিহৰ ভয়ত ?
দুমুঠি সুতাই ঢাকি পেলালে
পানীসৰা চালৰ মুধচ



এইবাটেদি গাড়ী – গুৰা নচলিছিলেই
ৰাস্তাৰ শিলবোৰেই ক’ব
ত্ৰিশূল লোৱা মানুহবোৰ অহাৰ কিমান দিন আগতেই
আৰু শিলঘাটৰ বেপাৰীবোৰ
ভোট নে ভোজ মানুহে গমকে নেপাইছিল
সাম কটা বানৰ পিছত অহা গোঁসায়েই আছিল
একমাত্ৰ আলহী



ভাবিছিলো
ঘূৰি আহি এদিন বাৰীৰ ঢাপ কাটি কলখেতি কৰিম
আঁহতৰ তলত বিহু পাতিম
আঁহতৰ তলত
স্পনচাৰৰ কথাবোৰ কিমান দিনৰ বুলিনো ভাবিছা
আঙুলিৰ মূৰত  কি গণিছে সিহঁতে
মন্দিৰো হ’ল কেইটা
আৰু বহুত কিবাকিবি
তেতিয়া এটাই নামঘৰ আছিল । এটাই ।
পিচলাৰ ফালে মানুহবোৰে হেনো কিবা নতুন ধৰ্মৰ কথা পাতিছে

জানানে
অতি সোনকালেই সিহঁত ভাগৰি পৰিব
ফাটকাবাজি আৰু উৰুলিৰ হৈ-হাল্লাত
এপাকো নাচিব নোৱাৰাকৈ সাবতি ল’ব শেতেলী
আৰু সেইসময়তে অতদিনে আঁকি থকা পৰিসীমাৰ ৰঙা ছবিখন
আমি ফালি পেলাম
                           
                                  সাগৰ সৌৰভ

ধেংকুলুচ

https://www.youtube.com/watch?v=LHgO9ZZls9Y

ধেংকুলুচ ধেংকুলুচ ঢেকী কোবাই

ইমানযে ৰচকী যমুনা বাই

                                   

(১)

নাহিলে ঘুমটি ৰাতিটো আই

সাউদৰ পুতেকচোন নাহিল দুনাই

ডিঙৰা মেলিলে যমুনাক চাই

উজাগৰ ৰাতিয়ে কলিজা খাই

কতেনো আছেগৈ মাউৰত মৰা

সকলো আহিলচোন বাণিজৰ পৰা

হেই..ধেংকুলুচ ধেংকুলুচ ঢেকী কোবাই

ইমানযে ৰচকী যমুনা বাই

(২)

চ’তৰে পথাৰত পোৱালী আলি

নাযাবি যমুনা আন্ধাৰত খেদি

পিতাইদেউৰ কামিহাঁড় গজিছে বন

যমুনাৰ বিয়াখন আজিও মন

সাউদৰ পুতেক ঐ আহিছিল ৰাতি

ক’লেনো উৰি গ’ল সজাৰে পক্ষী

সপোনৰ ডিঙৰা পাৰে হ’ল দিখৌ

পদুলিৰ তামোলত ফুলিছে কপৌ

হেই..ধেংকুলুচ ধেংকুলুচ ঢেকী কোবাই

ইমানযে ৰচকী যমুনা বাই

(৩)

জমিদাৰ মানুহৰ সকলো লেঠা

নুশুনে-নুবুজে নিচলাৰ বেথা

গোটেইখন গাৱতে ওলাইছে কথা

আঁভজী যমুনাৰ গাতে লেঠা

ঘাটৰে পানীলৈ নামিব জোনাক

নাকান্দি যমুনাক সাবতচোন পোনাক

পোনা ঐ পোনা তই ৰাখিবি মান

আয়েৰৰ জুৰাব তবে  পৰাণ

হেই..ধেংকুলুচ ধেংকুলুচ ঢেকী কোবাই

ইমানযে ৰচকী যমুনা বাই

হেই..ধেংকুলুচ ধেংকুলুচ ঢেকী কোবাই

ৰচকী যমুনা ঘাটলৈ যায়

                                                সাগৰ সৌৰভ