(নতুন কথা একো নাই)
……
শেৱালিবোৰ সৰি সৰি
পদুলিটো ইমান ধুনীয়া গোন্ধাই
তথাপিও মই ৰৈ থাকোঁ
ফুলবোৰ শুকাই যোৱালৈ
দুপৰীয়াৰ ৰ'দত খৰখৰীয়াকৈ ভাজি খাবলৈ
ভাল
শেৱালিৰ লগত চিনাকি
শৈশৱৰে
এদিন আমি অস্তিত্ববাদৰ কথা পাতি পাতি
নিজক বিচাৰি বাহনিখনলৈ সোমাই
গৈছিলোঁ
গৰু লৰাবলৈ অহা
জহনি যোৱাটোৱে
গোটেই হুৱা-দুৱাখন লগালে
নিউজ চেনেল আহিল
সন্ধিয়ালৈ ৰঙা ৰঙা আখৰেৰে আমি বাতৰিত
ওলালোঁ
নামঘৰত বিচাৰ বহিল
লজিক পঢ়োৱা মাষ্টৰজনে কথা ক'লে
এঘাৰশ এঘাৰ টকা দি মই বাচি গ'লোঁ
শেৱালিৰো আন একো ন'হল
নামটোৰ আগত বহা বিশেষণটোৰ বাদে
মুক্ত চৰাই হোৱাৰ গান এটা
আঙুলিৰে মোৰ বুকুত লিখি লিখি
অনিচ্ছাৰে তাই ওৰণি এখন টানি ল'লে
নিজকে বিচাৰি
ৰ'দে বৰষুণে মই ঢপলিয়াই ফুৰিছোঁ
অস্তিত্বহীনতাৰ সংজ্ঞা এটাৰ সৈতে
এতিয়াও যুঁজি আছে
শেৱালি
ইচ্ছাশক্তি আৰু সংশয়ৰ মাজৰ
সাঁকো এখনত ৰৈ আছে
সময়
অপেক্ষা !
দুখৰ সমভাগী হোৱা
অনুভৱী কবি
কিয়বা মই ন'হলোঁ
সাগৰ সৌৰভ
No comments:
Post a Comment