চেতনা
সাগৰ সৌৰভ
আঙুলিফাঁকৰ
চেতনাই মগজু কঁপালে
মুহুৰ্ততে সজাগ হৈ উঠি চহৰখনে
নিশব্দে আৰু এখোজ দিয়ে
চেতনাই গীত জুৰিলে
কপিলী পাৰত...
পানীবোৰ ঢৌ হৈ নাচে
কপিলীৰ কপালত ৰঙা ফোঁট এটা দেখি
চেতনাৰ গা-টো পিলপিলাই উঠে
বলটো আগুৱাই নি থকা খেলুৱৈজনে
চেতনাক দেও দি যায়
চেতনাই পিছহে নেপায়
লাহে লাহে ক’ৰবাত হেৰাই
যায়
বলটো খেলপথাৰলৈ ঘূৰি অহাৰ পিছতো
চেতনা নাথাকে
কোলাহলে নিজকে হেৰুৱায়
কোঠাটো বহি থাকে
অকলে...
ধোঁৱাবোৰ উৰি থাকে
চেতনা নাই
