হতবাক
“অলপ আগতে আমি কি কথা পাতি আছিলোঁ”
নীলমণি
ফুকন
যিবোৰ কথাই আমাক আমাৰ পৰা দূৰত ৰাখিব খুজিছিল
অলপ আগতে আমি তাকেই পাতি আছিলোঁ
জিলিকা ফুল আৰু সুগন্ধি নাচোনে আমাক ইমান মতলীয়া কৰিলে
আন্ধাৰখিনিক সাবটি জ্বলি থকা চাকিটোৰ শেষ পোহৰখিনিও মনিব
পৰা নাছিলোঁ
আলিবাট – বালিবাট
হতবাক
নিজন দুপৰীয়া এটা অকলে অকলে বহি আছিল
চৰাইৰ ৰুণটোৱে আমাক তালৈকে মাতিছিল
কথাটো আছিল আকাল
লাগি থাকিল আমাৰ গাতে চিৰকাল
দুখৰ বাঁহী ইমান কৰুণ
অশ্ৰুত মুখ সিমান ভৰুণ
বুজিলেনে বাৰু কোনোবাই
পাক-ঘূৰণি সোঁতটোকে
কোন বাটৰ পথিক
সাগৰ সৌৰভ
No comments:
Post a Comment