আপোনাৰ সন্ধানত
সপোনত দেখা দিন ধৰি
আপোনাক মই বিচাৰি ফুৰিছো
ঐয়াঙে-দৈয়াঙে
প্ৰথম দেখাত
মাছ এজনী হৈ ঢৌৱে ঢৌৱে খেলি আছিলে
পিছল শৰীৰত কতবাৰ পিছলিছিলে
পানী
জলকুঁৱৰী হৈ
পানীৰ বুকুলে’ সোমাইছিলে
সাধুকথা এটাই গিলি আছে
আপোনাৰো অজ্ঞাতে...
বহুবাৰ দেখিছো আপোনাক
নিদ্ৰাহীনতাত...
চকুহালে মোৰ পিন্ধিছে
ৰং
এদিন আপোনাক বিচাৰি বিচাৰি
কেঁকুৰি এটাৰে সোমাই গৈ
ৰাতিৰ অৰণ্য খেদি খেদি
নিজান বাটকুৰি বাই
কেইবাখোজো...
বজাৰখনলৈ সোমাই গৈ
বুটলিলো গুণগুণনি
শুনা নাপালো একোকে
নিজান দ্বীপৰ বালিচৰত
কবিতা এটাই মোক আঁজুৰি থাকোতেহে জানিলোঁ
ৰাতি হলে শুব নোৱাৰে বাবেই
সঘনাই আপোনাক মই সপোনত দেখো
সাগৰ সৌৰভ
No comments:
Post a Comment